Van het woordje 'ga je mee' wordt ze nog altijd vrolijk al lopen we geen lange einden meer met onze oude dame met artritis. Het gaat haar trouwens toch meer om het snuffelen, af en toe eens lekker rollen in wat goors, gras eten en treuzelen dus meestal loopt ze een flink eind achter me aan.
Zo ook dit keer, totdat ik besluit het rietveld in te gaan.
Ze zijn het veld aan het voorbereiden voor een opknapbeurt. Het riet zal vervangen worden door gras, er worden bomen geplant en er zouden ook 2 aanlegplaatsten voor boten moeten komen.
Het riet is zo hoog geworden dat je er nog maar net overheen kan kijken en na de close encounter ruim een jaar terug met 2 slangen ben ik er niet meer doorheen geweest.
Op dit moment zijn mensen van de gemeente bezig met het plaatsen van matten en hebben ze het pad er naartoe zo groot gemaakt dat ik weer durf.
......en zo glibber ik de dijk naar beneden. Het was zo glad dat ik al meteen op mijn-kont-in-een-beige-kaki-broek van het pad glij!
Jazz denkt meteen dat ik haar favoriete spelletje 'rollen in de viezigheid' met haar mee doe en komt op me afgerend en rent vrolijk rondjes om me heen.
Grrrr dit allemaal onder toezicht van een paar wandelaars op de dijk
Er zijn mooie donkere regen wolken en omdat ik mijn kleine cameraatje bij heb loop ik over de matten naar het einde om wat plaatjes te schieten. Het kleine roofvogeltje zit er ook dus ik ben even druk bezig terwijl Jazz vrolijk heen en weer rent en af en toe in het riet verdwijnt....
Als ik besluit naar huis terug te lopen kan ik nergens mijn hond vinden. Op mijn geroep en gefluit wordt niet gereageerd...even flitst het tot me door dat er slangen zitten en ze misschien wel gebeten is....maar dan had ik haar natuurlijk moeten horen janken en de slangen zijn nou ook niet zo groot dat ze meteen dood neervalt na een giftige beet of erger helemaal in de maag van zo'n beest verdwijnt!!!!
Dan maar naar huis met een lege hondenriem waar verscheidene mensen me aanspreken of ik mijn hond kwijt bent......maar niemand die een zwarte lab heeft gezien!
Als ik bijna thuis ben fluit ik nogmaals mijn riedel en komt Jazz aanrennen.
Ze was blij me weer te zien en was me waarschijnlijk kwijt en is toen maar zelf naar huis gelopen......
Maar met de diepe zucht die ze laat als ze weer in haar mand neerstrijkt lijkt ze wel te zeggen: He he.....ik had er genoeg van hoor en ben maar alvast naar huis gegaan, jij altijd met je camera.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je een reactie achter wil laten.
Klik op pijtje en kies voor Naam/URL.
vul je naam in en URL als je een weblog hebt.
Klik op doorgaan.
Klik daarna op reactie plaatsen
Dank je wel.....