WAAR ZOUDEN WE ZIJN ZONDER DE TREIN....

Na lekker geslapen te hebben in mijn 'eigen' logeerkamertje werd ik weer op de trein gezet om weer naar Vlissingen af te reizen.

De trein kwam al snel en ik vond een plekje in een al drukke coupe. Nog een beetje woorden met de conducteur omdat mijn koffer een beetje groot was en in de weg stond. Die moest ik maar in de ruimte bij de uitgang zetten volgens hem, maar dat leek me niet zo'n goed idee, mijn spullen zomaar onbeheerd achter laten. De man die samen met zijn kleine zoontje in de banken naast me zat schoof zijn tas een beetje opzij zodat mijn koffer ernaast kon en de conducteur chagrijnig instemde met de oplossing.

Het komende uur vermaakte ik me door naar de conversaties van de vader en zijn zoontje van een jaar of vier (brilletje op en ontzettend bijdehand....zou het heel goed doen in praatjesmaker). Toen hij (vader) op zijn iPhone keek zag hij dat er een grote stroomstoring was in de buurt van Roosendaal en dat er geen treinverkeer mogelijk was. Onze machinist deed alsof zijn naam Haas was en net voordat we Dordrecht binnen reden kregen we te horen dat de trein niet verder zou rijden...en verder had hij ook geen info.
Ondertussen had ik de man naast me al verwoed met zijn familie horen bellen want die hadden een trouwerij van zijn broer om 14.00 uur.....Moeder stond gestrand in Tilburg, nichtjes waren onderweg van Nijmegen.....wat een stress!!!!!

Op het station in Dordrecht zijn we op eigen houtje op de stoptrein naar Roosendaal gestapt (enige info van de NS ontbrak). Op het een na laatste station ging de trein niet verder en stonden er bussen klaar  om ons naar Roosendaal te brengen.....

Weer een half uur wachten op de volgende trein....Kiosk deed goede zaken.....en 1 1/2 uur te laat kwam ik in Vlissingen aan waar Jet me op stond te wachten.

Mezelf maar uitgenodigd om bij mijn ouders vis te eten en nu weer lekker thuis op de bank.