Moeders en twee kids (Lotte was het huis al uit) wilde allemaal graag een hond, de vader zag meer 'het werk wat nou eenmaal aan een huisdier vast zat' er van in.....Toen hij weer ging studeren in Cranfield en wij een advertentie voor een zwarte labrador pup in Cranfield zagen waren we niet meer te stoppen.
Wij zouden haar uit laten, wij zouden haar eten geven en wij zouden alle troep achter haar hondekont opruimen....Hij zou er geen werk aan hebben!!!!
Ja ja zo werkt het dus niet echt....en ik denk dat Etienne dat al goed voorzien heeft.
In Engeland was het nog een beetje mijn Flower & Design Dog. Ze lag bij me in de garage als ik met mijn bloemen opdrachten bezig was, we wandelde iedere dag samen door de velden, ze kreeg eten van mij en ze lag aan mijn voeten.
Van alle kids was Chris degene die vaak met haar een rondje liep en Marlieke was van de trainingen waar we samen naar toe gingen.....(bij een strenge dikke juf de honden politie van Bedford!)
De rollen zijn sinds we in Australie wonen een beetje omgedraaid. Etienne werkte vanuit huis en Jazz lag aan zijn voeten en ze ging met hem haar blokje om.
Nu we in Bonbeach wonen is de band alleen maar sterker geworden en is Etienne haar Nr 1 baasje (of Dad zoals ze dat hier noemen). Hij is vaak degene die 3 maal daags met Jazz over de dijk sjokt met een grasetende hond zo'n 20 meter achter hem aan.
Ik vind het best...ben niet zo'n wandelaar en Marlieke laat Jazz alleen uit als wij er niet zijn of als ze omgekocht wordt met een paar dollar!
Wel krijgt ze eten van mij, druppel ik medicijnen in haar oren of zuig ik vocht uit haar oor met een injectie naald. Ik ben nog steeds degene die met haar bezoekjes naar de dierenarts aflegt of haar mee naar de dierenwinkel neemt voor een lekker bot. Pluk en ros haar vacht, zuig regelmatig een zwart tapijt van de grijze vloerbedekking en stop haar in een teil water om haar van de 'heerlijke hondelucht' te ontdoen.
Gisterenavond waren ze weer samen aan de wandel geweest....ze is bang in het donker (denk dat ze voor zichzelf ontzichtbaar wordt) dus na het eten is het veel leuker...plus je ziet ieder grassprietje wat eetbaar is, kan uitgebreid snuffelen aan ieder hondepiesje dat achter gelaten is en je ziet waar je in moet rollen.
Toen ze gisteren terug kwamen zei ET: er zitten weer 2 pelikanen in de vijver. Pelikanen blijven een leuk onderwerp. Vooral die vreemde gele ogen en die uitrekbare bek. Ik weer naar buiten met camera (nog steeds aan het uit testen natuurlijk). Ondertussen waren de beesten al lekker doorgezwommen dus het was nog een aardige wandeling richting eind van de wijk. Jazz sjok, sjok achter me aan. Eindelijk had ik ze in mijn visier en kon het klikken beginnen...na 5 foto's was mijn geheugen vol. Memoriekaartje zat nog in de computer!!!!! Grrrrrr......
Jazz vond het allemaal best...
Wandeling nr 4 !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je een reactie achter wil laten.
Klik op pijtje en kies voor Naam/URL.
vul je naam in en URL als je een weblog hebt.
Klik op doorgaan.
Klik daarna op reactie plaatsen
Dank je wel.....